Миний цаг

Өнөөдөр би 23 нас хүрч байна. Гэхдээ жаахан үеийнх шигээ хөөрч, хөл алдан баярлахгүй нь гайхмаар... Аав ээж минь духан дээр үнэрлэхгүй, анд найзууд ширээ тойрон бужигнахгүй уйтгартай ч юм шиг нэг нас нэмлээ. Тэглээ гээд хэнийг буруутгах ч билээ. Айлын эхнэр болж, үрийн зулай үнарлэн, аавынхаа дэргэд сэрээгүй хамгийн анхны төрсөн өдөр...  .  Ёстой л нөгөө Дашбалбар агсны хэлсэнчлэн:

Өнгө алаг энэ хорвоод

Өөрийн сайндаа чи төрөөгүй

Өдөр өдрийн нарыг харж, тэнгэрийг үзэх

Өндөр их тавилан хайрласан ээж аавдаа баярла гэдэг үг л үнэн юм даа.

Анд найзууд амьдралын мөр хөөж санасны зоргоор уулзаж чадахгүй ч утас цохин баярын үгс урсгана. Миний муу сайн найзууд. Ялгаж салгасандаа бус намайг гэсэн сэтгэлийг өрөвдөөд ингэж хэллээ, бас бичлээ. Хаа холын газраас нэгнээ гэсэн сэтгэл андых байдаг. Тиймдээ ч тэдэнгүйгээр миний амьдрал хоосон.

Намрын усан бороо яндан дагаад урсахад

Найзынхаа дэргэд дулаацах гэж гэрээсээ би гардаг

Нанчид, бүлээн цай хаанаас ч олддог хорвоод

Найзынхаа гараас хор уугаад сэхэх гэж би яардаг

                                                                       Ц.Хулан

Төрсөн өдрийн баяр та наргүйгээр эхэллээ

Төдхөн уулзнаа гэж  сэтгэлээ найз нь аргадлаа

Аз жаргалын эрэлд намайг орхиод гарсан ч

Анд найзууд бүгдээрээ наг л өдөр золгоноо