Бичлэг тандагчЧингис хаан минь өршөө
Соёлын гавьяат зүтгэлтэн Ш. Гүрбазар
Мөргөн байж хүлцэл өчье
Гурван гурвын есөн шөнө
Гуйлгын үгээр үнэнийг учирлая
Эзэн богд Чингисийхээ сүлд хийморийг
Энэ цагийн буулган дор дээдэлж чадлаа гэж үү
Шагай шиг тарсан Монгол их гүрэн
Шарын шашинд хүлүүлсэн номхон доройд хувилж
Тэнгэрийн шүтлэгтэй их ард түмэн
Тэрлэгэндээ өтөлтлөө доройтсон доо, Миний Монгол
Цагийн салхи эргэж
Тусгаар тогтнолоо зарласан ч
Эзэн богд Чингисийнхээ нэрийн дуудах эрхгүйгээр
Эртний их түүхээн
Нууж уншихын дайтай төөрөлдсөндөө
Хорьдугаар зууны давалгаанаар
Ардчиллын замыг сонгож
Хоймортоо сүр сүлд хоёроо залж
Одоо л Монгол орон
Орчлонгийн хөх дайдад сэргэх нь үү гэтэл
Дэлхий мэдэх Чингисийнхээ
Агуу их сүрийг
Дэндүү тэгэ хойч үе нь
Алдас болтол гутааж байгааг яах вэ
Архины шошго
Адгийн дэн буудал
Дампуурсан цэнгээний газар
Давсны сав, гурилын уутан дээр хүртэл
Их хааныхаа дүрийг
Согтуу хүн цаасан дээр алаха шиг эрээчиж
Солиотой хүн өдрийн тэмдэглэл бичих шиг сараачлаа
Бүсгүй хүн төрвөл
Чингис мэндэлж
Бөө, удган, согтуу хүн ч
Бүгд тэнгэртэй ярьж
Хоёр сая ард түмэн
Сэрж байгаа нь энэ юм болов уу
Ховорхон олдох түүхээрээ
Солиорч байгаа нь энэ юм болов уу
Уул нь
Гундаж байхдаа ил гаргадаггүй
Тахил гэж байдагсан
Гуйлгачин явсан ч арилжиж болдоггүй
Шүтээн гэж байдагсаан
Бишрэх, хүндэтгэх, нандигнах алтан чанад
Бидний үед л лав тохинохгүй нь бололтой
Голомт хэмээсэн амин тойрогт
Хоймор
Хоймрооннар зөв шүтсэн
Эзэн-иргэд
Өнжүүл, хэвтүүл , тугчийнхантай
Өндөр түүх ийм л асан
Төр сэрүүний бэлгэдэл болгон
Туг хиараа оройдоо мандуулдаг шиг
Өвөг хийморь дэлгэрч явах цагтаа л бид
Өмнөө Чингис хаанаа л залъя аа, мэдэгтүн
Газраас дээр тэнгэр байдгийг мэддэг бол
Ганцхан их шүтээнээ дээдлэх баг нь болжээ
Чингис хаан минь өршөө
